In februari 2024 nodigde Read Shop eigenaar HarmJan Veenstra mij (Claudia Stinne) uit om weer in de winkel aanwezig te zijn voor een Meet & Greet ter gelegenheid van de promotie van mijn tweede boek ‘Reizend het jaar door‘. Omdat het tijdens mijn aanwezigheid de week van het korte verhaal was, kwam HarmJan op het idee om een schrijfwedstrijd in het leven te roepen. In diverse media en op onze eigen social media kanalen riepen we op om een verhaal van maximaal 500 woorden in te sturen, rondom het thema ‘reizen’. Maar liefst 11 mensen waagden zich aan een wedstrijdverhaal.
Hieronder vind je het winnende verhaal:
Weg van hier – Ingeborg Doornberg
Ze had de laatste ontbijtspullen afgewassen en droogde haar handen af. Iedereen was al de deur uit. Alles was opgeruimd en klaar voor een nieuwe werkdag. Voor haar voelde het alsof er al een hele dag opzat.
Ze staarde naar het rommellaatje onder de magnetron. Daar lag de sleutel van haar oude gebakje, ze vroeg zich af of hij nog zou starten. Wat heeft ze onvergetelijke tochten met dit groene monstertje gemaakt en wat zou het heerlijk zijn om er zo in weg te kunnen rijden.
Het was al half negen ze moet nu naar haar werk vertrekken.
Ze loopt naar buiten, in de schuur staat haar trots, zou hij het nog doen?
Ze steekt de sleutel in het slot en de motor start in een keer. Ach ik kan ook wel hiermee naar mijn werk rijden. Bij een tankstation gooit ze de tank vol en vindt ze in het handschoenenkastje haar oude telefoon, zelfs die doet het nog. Het eerste wat ze leest: vanavond eerste dansavond van het seizoen.
Och wat heeft ze dat gemist. Direct komen er berichtjes binnen van oude bekenden.
Hé Selien, jij komt toch ook?
De afslag naar haar werk heeft ze ondertussen al gemist en ze blijft maar rijden.
Terwijl iedereen denkt dat ze aan het werk is rijdt ze op weg naar het zuiden. Vanmiddag zal ze niet taxiën naar de hobbyclubjes van de kinderen en er staat vanavond ook geen maaltijd klaar.
Op dit moment is het alleen zij en haar bolide. Het verkeer zit mee en ze schiet al lekker op. Onderweg stopt ze voor een heerlijke lunch en bij het uitstappen ruikt ze de lente al.
Steeds verder zakt ze af naar het zuiden en de zon schijnt warm op haar voorruit.
Alles ruikt en voelt precies zoals toen. Alsof de tijd heeft stilgestaan en er geen man, kinderen of andere verplichtingen bestaan. Heerlijk wat heeft ze hiernaar uitgekeken ze kan eindelijk de donkere dagen van de winter achter zich laten.
Aan het begin van de avond rijdt ze dwars door de stad langs de rivier.
Buiten op het terras is het al gezellig druk. Aan de prachtig gedekte tafel is een plek speciaal voor haar. De lichtjes bungelen zachtjes in de wind. De meest verrukkelijke maaltijden komen op tafel en tijdens het weerzien van oude bekenden is de band zachtjes begonnen met spelen.
Steeds meer mensen gaan op de dansvloer staan. Ook Selien wordt meegevoerd door de prachtige klanken van de muziek. Helemaal in trance danst ze onder de sterrenhemel.
Plotseling gaat er iemand op haar tenen staan. ‘Auw, hé kijk uit waar je danst!’ Maar diegene voor haar blijft niet opletten en gaat nog eens op haar op haar voet staan.
Verschrikt voelt ze aan haar voet maar, er staat niemand voor haar te dansen. Voor Selien zit haar yoga-instructrice die probeert haar langzaam weer terug te brengen in de huidige wereld.
Wat een fantastische Nidra sessie was dit. Ik kijk nu al uit naar volgende week.
0 reacties