Winnend verhaal
Elke maand schrijf ik met mijn schrijfkameraad Saskia een ochtendje via Zoom. Deze keer gebruikten we de schrijfwedstrijd van Kelly Meulenberg als inspiratiebron. Met onderstaand verhaal heb ik diezelfde schrijfwedstrijd zelfs gewonnen!
Af en toe roerde ze met haar hand door het kalm stromende water. Als ze zich uitrekte kon ze hem net tot aan de pols onderdompelen. Dat verkoelde lekker. Zelfs op haar plekje in de schaduw was het warm. Toch trok ze haar hand elke paar minuten terug om met de topjes van haar vinger een pagina om te slaan. Natuurlijk veegde ze eerst haar vingers droog aan het gras of het kleed. Ze was geen barbaar. Boeken moest je koesteren en met respect behandelen. Zeker de oudjes die zij las. Geknakte ruggen en ezelsoren lieten de rillingen over haar rug glijden. Ze rolde om, tot ze met haar rug op het picknickkleed lag en hield het boek tussen haar en de zon. Na dit hoofdstuk zou ze het water ingaan. Echt. Nog één hoofdstuk. Tegen die tijd was Mireille er vast. Ze kon niet wachten om samen het water in te duiken. In haar dromen kuste ze Mireille overal waar ze maar bij kon. In haar dromen gingen haar handen onder de waterlijn op ontdekkingstocht.
Met een schuine blik liet ze haar ogen over haar horloge glijden. Ze kneep ze één tel dicht en fixeerde weer op de pagina vol letters. Het verhaal over een liefde die net zo onbereikbaar was als die van haar klonk té bekend. Misschien omdat ze ‘Romeo en Julia’ voor de vierde keer las?
“Hai Soof!” riep Mireille van een afstand terwijl ze van de parkeerplaats naar haar toe beende. Achter haar sleepte ze een onbekende jongeman met zich mee. “Sorry dat ik zo laat ben, maar je moet Steve leren kennen!”
0 reacties